Овојпат во рубриката #РаскажиМи читаме извадок од илустрираниот роман „Охридски преданија на иднината“- македонско литературно и уметничко дело кое е целосно генерирано од страна на робот, односно вештачка интелигенција.
Мотивите кои се застапени во киберпанк расказите вклучуваат хуманоидни роботи, бесмртни трансхуманисти, тајни интерпланетарни организации, вонземски цивилизации, а сите дејствија се случуваат на археолошки локалитети во Охрид.
Делото е реализирано од страна на Анис Сефиданис, професор на Факултетот за машинска интелигенција и роботика при УИНТ „Св. Апостол Павле“ – Охрид, во соработка со студентски тим составен од Благој Шикоски, Марјан Јано, Михаил Ангелески, Шабан Брзев и Петар Мишов.
Прочитајте како суперкомпјутерот го предвидува Охрид во 27-миот век.
Охридски преданија на иднината
По големата меѓупланетарна војна, човечка колонија на Марс стекна независност од Земјата и веднаш ги прекина сите врски и односи со нивната матична планета. Илјада години подоцна, Охрид добива порака од изгубената колонија, која повикува делегација на самит. Владата на Охрид одлучи да испрати мала група дипломати на оваа колонија со надеж за повторно обединување на човештвото. Во бурна ноќ, бродот што ја превезуваше делегацијата на Марс е уништен од серија експлозии. Дипломатите пристигнаа на местото на настанот и ги пронајдоа телата на делегацијата на Марс. Немаа поим што можеше да им се случи, но немаа друг избор освен да се пријават во владата на Охрид.
Додека градот е во жалост, едно тајно друштво штотуку започна револуција. Револуционерите планираат да ја преземат контролата над владата и да започнат нов режим. Избраници беа испратени на мисија да ја истражат мистериозната смрт на делегацијата на Марс. Делегацијата е пропратена со обезбедување, но ќе мора да ја искористите нејзината интелигенција и дедуктивни вештини за да ја дознаете вистината.
Ќе мора да ја преживее опсадата. Советот на град Охрид е поделен. Од една страна се старите, конзервативни функционери кои се плашат од промени. Од друга страна, постои мала, радикална група револуционери кои се обидуваат да ја преземат контролата врз владата. Ќе треба да се откријат плановите на заговорниците и да се стави крај на нивното востание. Ќе мора да се подготват жителите на градот пред да се откријат тајните. Во овој процес, ќе биде разоткриен заговор план за нова револуција.
Тоа беше 2653 година и Охрид беше најголемиот град во Европа. Градот беше богат, но без централна власт, охриѓани решија да изберат нов лидер. Но, наместо да изберат припадник на старото благородништво, граѓаните го избраа киборгот Пано Радев. Пано Радев беше човек на своето време. Тој беше амбициозен и ги искористи своите пари и врски за да стане моќен брокер во градот. Сепак, и покрај неговото богатство и моќ, Пано Радев не беше политичар. Тој немаше визија за иднината на Охрид и немаше поим за проблемите со кои ќе се соочи градот. Пано Радев имаше свои идеи како да ги реши проблемите на градот, но ќе му требаше време да сфати дека нема да може сам.
Пролетта 2654 година кога започнаа проблемите на градот. Охрид го зафати страшна пандемија. Без лек, набрзо стана јасно дека градот е на работ на колапс. Многу од жителите на градот избегаа, но некои останаа. Старите охридски благородници се згрозиле од помислата дека градот ќе падне во рацете на ниските класи. Меѓутоа, луѓето беа очајни. Им требаше помош. И тогаш Пано Радев презеде акција. Тој се сврте кон поранешниот непријател, редот на витезите на Свети Ѓорѓија. Тој им понудил огромна сума пари за да му помогне на градот. Витезите на Свети Ѓорѓија се согласија и со тоа историјата на Охрид засекогаш се промени. Сега, новиот водач на градот требаше да го исполни своето ветување на своите нови сојузници. Требаше да изгради болница. А Охрид беше совршено место. Архитектурата на градот веќе беше доста импресивна. Сè што беше потребно беше да се изгради болница.
Болницата беше огромен проект. Влезот на новата болница беше издлабен во карпеста кула. Болницата личеше на тврдина, место каде болните можеа да бидат целосно заштитени од надворешниот свет. Сепак, болницата беше далеку од безбедна. Граѓаните на градот се плашеа од болницата и нејзините болести. Ниските класи не им веруваа на персоналот на болницата, а благородништвото не им веруваше на витезите на редот на Свети Ѓорѓија. Сонот на Пано Радев за Охрид беше да го претвори во град во кој богатите и сиромашните ќе живеат заедно во мир и хармонија. Но, за Охрид да биде град од две класи, требаше да се изгради ѕид. Богатите би живееле во високата класа на градот, додека сиромашните би живееле во пониската класа на болницата. Горната класа била изградена од камен, а пониската од дрво. Меѓутоа, болницата била јавен простор и двете класови имале пристап до болницата. Пано Радев сакаше болницата да ја направи место каде болните и здравите ќе можат да живеат заедно во мир. Сепак, пониската класа немаше да оди тивко. Тие немаше да бидат среќни само да живеат во болница. Охриѓани беа поделени во две групи. Првата група сакаше да ја заштити болницата. Другата група сакаше да го уништи. Првата група беа бранителите на болницата, додека втората група беа напаѓачите на болницата. Болницата била опкружена со ров. Евецот бил исполнет со крокодили. Напаѓачите мораа да го преминат ровот за да стигнат до главната зграда на болницата. Сепак, бранителите можеа да пукаат врз напаѓачите од горните прозорци на болницата. Бранителите на болницата беа предводени од човек по име Михајло „Микус“ Михајлов. Микус Михајлов беше човек од народот. По занает бил кибернетичар. Живеел во болницата од пониска класа. Сепак, тој беше и бестрашен човек и вистински бранител на болницата.
Микус Михајлов беше страстен човек со визија за Охрид. Ја сакаше својата болница и сакаше да ја заштити. Човек од акција кој имаше план да ја штити болницата одвнатре. Микус Михајлов знаеше дека напаѓачите ќе мора да го минат ровот. Болницата имаше огромно пристаниште на брегот. Пристаништето го чуваа бранителите на болницата. Сепак, напаѓачите ќе мора да ги поминат бранителите на кулата. Напаѓачите мораа да поминат прво низ одделот на ниската класа на болницата. Сепак, напаѓачите не стигнаа многу далеку во пониската класа на болницата, бидејќи бранителите пукаа врз нив од прозорците горе. Микус Михајлов имаше план да ги извади бранителите на болницата од равенката. Тој изготви стратегија во која ќе ги собори бранителите на самото пристаниште. Тој дури имал план да ги пречека во вода напаѓачите преку и да ги уништи на сред езеро. Сепак, ниту еден од плановите на Микус Михајлов не функционираше. Напаѓачите дојдоа со плазма пиштоли и ласерски мечеви и дојдоа со голи раце. Беа лути. Тие беа очајни. Немаа поим дека нивната борба за иднината на Охрид ќе им биде последна. Напаѓачите биле предводени од две лица по име Мирко и Радивој. Тие беа двајца од поранешните напаѓачи на болницата. Мирко и Радивој избегаа од болница и отидоа во Охрид да завршат нивната последна задача. Двајцата мажи го носеа ликот на одмаздата. Бранителите на болницата им одзедоа сè. Беа поразени и сега ќе ја платат казната. Напаѓачите го преминаа ровот и стигнаа до бранителите на пристаништето. Дефанзивците пукаа кон напаѓачите, но напаѓачите продолжија да доаѓаат. Тие беа вооружени и немаа намера да умрат во охридската болница. Бранителите од друга страна беа подготвени да умрат. Тие мораа да ги запрат напаѓачите пред да стигнат до главната зграда на болницата.
Сепак, напаѓачите на крај успеаја во своите намери и веќе се наоѓаа внатре во охридската болница…
Во македонски „sci-fi“ роман целосно генериран од AI, киборзи владеат со Охрид
Радио МОФ почна со рубриката #РаскажиМи, каде секој петок објавуваме по еден расказ на македонски јазик. Со рубриката целиме да промовираме домашни и странски автори кои пишуваат, односно се преведени на нашиот мајчин јазик. Истовремено, сакаме да придонесеме во популаризацијата на прозата на македонски јазик.
Сите заинтересирани за објавување на свој расказ во рубриката #РаскажиМи своите дела може да ни ги испратат на info@radiomof.mk, заедно со куса биографија. Расказите и преводите треба да бидат на македонски јазик.
