Nëse doni të lexoni tekstin në gjuhën shqipe, shtypni “Shqip” / За текстот на албански јазик кликнете „Shqip“
-
Жителите на Општина Центар Жупа за речиси една недела, по трет пат ќе се обидат да изберат градоначалник. Предизборни плакати не можат да се забележат никаде во истоименото село, а нема ни промотивни активности или материјали во пресрет на изборите. Претходните обиди за избор на градоначалник беа безуспешни, бидејќи на избори не излегуваше да гласа ниту една третина од регистрираните гласачи, во Општината каде печалбарството е тренд, а бројот на население е речиси преполовено последниве две децении.
Аријан Ибраим е името на единствениот кандидат за градоначалник на Општина Центар Жупа, кој доаѓа од редовите на Демократската партија на Турците на Македонија. Тој на 20 август ќе се обиде и официјално да ја добие титулата градоначалник. Ибраим досега беше повереник за надлежностите на градоначалник, откако во два наврати, гласачите од Општината не излегоа во доволен број за да биде постигнат цензусот од две третини, или попрецизно 33.3% од регистрираните гласачите.
Во селото можат да се видат единствено избледени предизборни плакати за последните парламентарни избори / фото: Радио МОФ
Вкупниот број на гласачи запишани во избирачкиот список на општината е 7.154, бројка речиси двојно поголема од целокупното население според последниот попис.
Во конкуренција на Ибраим, претходно беше и Шаин Шаќир од партијата Движење за национално единство на Турците, кој на овие повторени трети избори не се кандидираше.
Гурбетчиите доаѓаат во август, а потоа е штама
Деновиве селото Центар Жупа, кое е центар на истоимената Општина е раздвижено. Бројни автомобили со странски таблички, претежно италијански, можат да се забележат по улиците. Август, според мештаните, е сезоната на печалбари кои обично доаѓаат во родното место и престојуваат во текот на целиот месец.
Во угостителските објекти во самиот центар на селото, на пладне речиси и не може да се најде место, па таму каде што има слободно столче, седнуваат други мештани кои се знаат помеѓу себе. Муабети на турски, македонски и албански се преплетуваат ширум главната улица. Расположени се да муабетат како е да се живее во Општината и како изгледа животот во текот на целата година, надвор од печалбарската сезона, но не сакаат да зборуваат јавно. Преку ден почесто се среќаваат постари, а поретко помладите луѓе.
На самиот влез од селото, од страната на Дебар, во просторија на една куќа каде е сместен и штаб на политичка партија е сместена играчница. „Плејстејшн“, автомобилски симулатори, пикадо, но и машина за кафе, ова е единствениот простор во селото каде младите можат да „свртат“ по некоја игра и да се подружат. Пред влезот го сретнавме и Енис Неџиповски, заедно со неговиот братучед кој ја „држи“ играчницата. За разлика од порано, вели дека сега се помалку млади доаѓаат во играчницата.
-
- Ќоше за „плејстејшн“ во играчницата во Центар Жупа / фото: Радио МОФ
-
- Пикадо и кошарка дел од апаратурата во играчницата / фото: Радио МОФ
„Имаше (порано н.з.) во август, кога доаѓаа младите, бидејќи немаа каде да одат. По свадби или слично, бидејќи им здосадија и седеа тука. Сега и тука е намалено, бидејќи младите веќе си бараат да одат, да шетаат во Охрид, Струга, Дебар. И со мобилниве телефони, си се зафатени самите“, објаснува Неџиповски.
Надвор од сезоната на печалбари, во селото животот е многу мирен, тивок, пензионерски, вели Неџиповски. „Повторно си се обединуваме оние кои што сме претходно тука“, додава тој.
„Кој ќе оди на работа… денот повторно монотоно, се е исто, само некогаш ако организираме некој мал фудбал, значи тие што сме тука, во кафана, муабети…“, вели тој.
Но, во август е поинаку и секој ден почнува многу рано, објаснува тој, бидејќи се закажани свадби, се оди по невестата и се одржуваат традициите од рано наутро.
-
- Свадбена поворка низ центарот на селото / фото: Радио МОФ
-
- Оро за сунет / фото: Радио МОФ
Свадбарски колони можат да се забележат и додека се патува низ овој регион. Дефиле на свадбари, придружено со автомобили зад нив, прошета кон долниот дел на селото, заземајќи половина од патот. Наеднаш сите очи од кафулињата во близина се вперија во поворката, а позади нив полека лазат автомобилите, каде на еден од нив, на шофершајбната се означени имињата Махо и Лина, со срце помеѓу нив.
Неколку часа подоцна, и целосна, кратка блокада на улицата. Овој пат, за да се сврти по некое оро за успешниот сунет.
Неџиповски вели дека свадбите и на печалбарите и на жителите најчесто се одржуваат во август, со цел сите заедно да присуствуваат на прославите.
Финансиската сигурност главен мотив „за надвор“
Земјоделството е главното занимање на селаните во Центар Жупа, но има и луѓе кои работат административни работи, во општината, полицијата, хидроелектраната „Шпилје“ и фабриката „Кнауф“ во Дебар, објаснува младиот Неџиповски.
„Зависи како се снајдени“, додава.
Запрашан како би го опишал животот тука, вели дека се работи за мирно место, каде со години се чувствува дека повеќето луѓе гледаат иднина во печалбарството.
„И еве, во последните 10 години, повеќе од половина се иселени, значи околу 20% ако се останати, повеќе старите или оние фамилии кои се снајдени тука да живеат. Поретко, многу веќе се намалува интересот за земјоделство, бидејќи треба на пример, машинерија, работна сила и немаат интерес како на пример другите, па и затоа и тие си се повлекуваат. Можам за земјоделство да кажам дека поголем дел се оние што работаат со овци, тие што имаат, што работаат на големо, само тие се останати, но и тие се намалија […] Повеќе пченка, мал дел пченица, само тоа, и повеќе со стока, и на пример, компир, домат, краставица, но веќе се намали тој дел, само за свои потреби, не за продавање. Поголем дел само за свои потреби гo работаат земјоделството, не за продавање или за стока. Тоа се чувствува уште кога пред 10 години кога се продавала стоката, колку стока се продавала, сега колку“, објаснува Неџиповски.
Земјоделец со мал трактор поминува низ центарот на селото / фото: Радио МОФ
Финансиската сигурност, но не од денес за утре, или за една година, е тоа што на младите им фали во Центар Жупа.
„Тоа е прво, дали сме ние загарантирани тука, како сигурно по 10 години, дали имаме алтернатива за некое работно место или слично, и бидејќи секоја година по година се намалува (населението н.з.), дали имаме можеби некое хоби или слично, што можеме ние, и нашите пари каде да ги потрошиме, значи не само една монотоност“, вели Неџиповски.
Сите луѓе што живеат во Жупа, чекаат да им се укаже шанса и да одат во странство, смета тој. Најголемата разлика во бројот на населението, Неџиповски вели дека се случила во периодот од 2015 до 2018 година, кога дел од европските земји како Германија и Италија имаа потреба од работна сила, а поголем дел од населението тогаш „увиде шанса да оди во странство“.
„Секогаш си одат по еден, двајца, пет, но кога имаше услови најмногу за Германија на пример да направат работна виза, тогаш да речеме, 50 души или слично отидоа“, вели тој.
„Не сум во странство бидејќи уште не сум снајден“
Населението во општината во период од 20 години е речиси преполовено. Ако во 2002 година во општината живееле 6.519 жители, нивниот број сега е 3.720, што претставува намалување од 43 отсто.
Најголемата демографска разлика е во возраста на населението, односно сега во општината живеат 62% помалку деца од 0 до 14 години, или 61% во возрасната група од 15 до 29 години. Во меѓувреме, за дури 65% е зголемен бројот на лица над 65 години.
Неџиповски е дипломиран машински инженер, а егзистенцијата ја обезбедува работејќи како професор по физика, хемија и германски јазик, со цел да го пополни курсот од околу 20 часа. Во Центар Жупа, вели нема каде да работи по струката, а иако има работа во „Шпилје“ и „Кнауф“, вели дека патот до таму е подолг.
„Не сум во странство бидејќи уште не сум снајден за во странство да одам“, вели тој. Дециден е дека апсолутно би си заминал, доколку му се укаже шанса.
„Сакам да работам по својата струка, за да одам во други градови, би одел во Македонија, значи учев во Скопје, но сега си имам и своја фамилија, што не можам да ја понесам со мене и ќе треба да живеам повторно разделен, и затоа, бидејќи голем дел од фамилијата моја е во странство, затоа и јас сакам да одам во странство, за да бидеме поблиски“, објаснува Неџиповски.
Околу 150 до 200 ученици, според Неџиповски учат во основното училиште „Мустафа Кемал Ататурк“, каде се учи на три јазици – македонски, турски и албански. Со трендот на иселување, училишните клупи во основното и средното училиште во Центар Жупа полека се празнат.
Неџиповски вели дека бројот на ученици нагло се намалил поради иселувањето. Ова предизвикало минатата година да не може да се формира паралелка во деветто одделение која ќе учи на македонски јазик. Сега, вели има, но има максимално до тројца ученици.
„Предавам и во село Броштица, таму има да речеме максимум до 5-6 ученици во клас, и тие таму си гледаат шанса во странство. Си има во секое одделение, од прво до деветто, во секој клас максимум до 5-6 ученици. Повеќе одат на турска настава, таму може да се сретнат и до 15 ученици, од 10 до 15“, вели Неџиповски.
Истовремено тој додава дека во гимназијата има малку повеќе ученици, бидејќи тука доаѓаат да учат и од основните училишта во соседните села, но и таму бројката не е превисока.
-
- Средното училиште „АТА“ во Центар Жупа/ фото: Радио МОФ
-
- Основното училиште „Мустафа Кемал Ататурк“ во Центар Жупа / фото: Радио МОФ
„Повеќе одат за Струга, Гостивар, повеќе поради стручно, има и Гостивар што одат, мал број Скопје, поради поквалитетно образование, но остануваат и тука, си имаат работа на пример, имаат ученици, се надеваме дека ќе има секогаш за работа“, вели Неџиповски.
Дворовите на двете училишта генерално зјаеа празни. На вратите пак, сè уште не беа истакнати формалните информации од Државната изборна комисија (ДИК), каде што се наоѓаат пет гласачки места за жителите на општината.
За последните локални избори, Неџиповски вели „се знаеше дека ќе нема цензус“. Но, додава дека се очекувало бројот на гласачи кој е потребен за да се избере градоначалник дека ќе се „донесе“ или дека ќе биде надополнет со гласачи кои ќе дојдат од странство.
Во тој период беше и одбележувањето на верскиот празник Рамазан Бајрам, кој според Неџиповски е една од причините зошто не беше постигнат цензусот, додека другата била тоа што немало услови да дојдат печалбарите, без разлика што, како што вели, бил организиран превозот.
„Се надеваме во август, можеби, еве да речеме голем процент, дека ќе бидат успешни“, смета младиот професор.
Печалбарската сезона полека завршува, а регистрираните гласачи во општината имаат трета шанса, на 20 август да ја пополнат празнината од 239 гласови кои фалеа за цензус на минатите избори и конечно и формално да изберат градоначалник на чело на нивната општина.
Мартин Колоски
Инфографик: Даниел Евросимоски
-
-
Komuna që ka aq shumë të shpërngulur sa nuk mund të zgjedhë kryetar të komunës
Banorët e Komunës Qendër Zhupë për gati një javë, për të tretën herë do të mundohen të zgjedhin kryetarin e komunës. Posterat e zgjedhjeve nuk mund të shihen askund në fshat dhe nuk ka aktivitete promovuese ose materiale para zgjedhore. Përpjekjet e mëparshme për të zgjedhur kryetar komune ishin të pasuksesshme, pasi një e treta e votuesve të regjistruar nuk kishin dalë të votojnë në komunën ku Kurbeti është trend dhe numri i popullsisë pothuajse është përgjysmuar në dy dekadat e fundit.
Arian Ibrahim është kandidati i vetëm për kryetar të Komunës Qendër Zhupë, i cili vjen nga radhët e Partisë Demokratike të Turqve të Maqedonisë. Më 20 gusht, ai do të kërkojë zyrtarisht titullin e kryetarit të komunës. Ibrahim deri më tani ka qenë kujdestar i përgjegjësive të kryetarit, pasi dy herë votuesit nga Komuna nuk dolën në numër të mjaftueshëm për të arritur regjistrimin e dy të tretave, ose më saktë 33.3% të votuesve të regjistruar.
Në fshat mund të shihen vetëm postera të zbehur të zgjedhjeve nga zgjedhjet e fundit parlamentare/ foto: Radio MOF
Numri i përgjithshëm i votuesve të regjistruar në listën e votuesve të komunës është 7,154, një shifër pothuajse dyfishi i popullsisë së përgjithshme sipas regjistrimit të fundit.
Në konkurrencë me Ibrahimin, Shain Shaqir nga Lëvizja për Unitetin Kombëtar të Turqve, që ishte më parë gjithashtu nuk kandidoi në këto zgjedhje të përsëritura të treta.
Kurbetçarët do të vijnë në gusht, dhe pastaj është qetësi e madhe.
Këto ditë është gjallëruar fshati Qendër Zhupë, që është qendra e komunës me të njëjtin emër. Makina të shumta me targa të huaja, kryesisht italiane, mund të shihen në rrugë. Gushti, sipas vendasve, është sezoni i punëtorëve emigrantë që zakonisht vijnë në vendlindjen e tyre dhe qëndrojnë gjatë gjithë muajit.
Në objektet hotelerike në qendër të fshatit, në mesditë pothuajse nuk mund të gjendet asnjë vend, kështu që aty ku ka një karrige të lirë, ulen vendas të tjerë që e njohin njëri-tjetrin. Bisedimet në turqisht, maqedonisht dhe shqip janë të ndërthurura përgjatë rrugës kryesore. Ata janë në humor për të folur për atë se si është të jetosh në Komunën dhe si duket jeta gjatë gjithë vitit, jashtë sezonit të kurbetçarëve, por nuk duan të flasin publikisht. Njerëzit e moshuar janë më të zakonshëm gjatë ditës dhe të rinjtë janë më pak të zakonshëm.
Në hyrje të fshatit, në anën e Dibrës, në një dhomë të një shtëpie ku ndodhet selia e një partie politike, ka një sallë lojërash. PlayStation, simulatorët e makinave, pikado dhe një kafemat, kjo është hapësira e vetme në fshat ku të rinjtë mund të “drejtohen” pas një loje dhe të shoqërohen së bashku. Para hyrjes u takuam me Enis Nexhipovskin, së bashku me kushëririn e tij i cili “mban” sallën e lojërave. Ndryshe nga më parë, thotë ai, gjithnjë e më pak të rinj po vijnë tani në sallën e lojrave.
Këndi i Playstation në Qendër Zhupë në sallën e lojërave/ Foto: Radio MOF
Pikado dhe basketboll pjesë e pajisjeve në sallën e lojërave/ foto: Radio MOF
“Kishte (më parë) në gusht, kur vinin të rinjtë, sepse nuk kishin ku të shkonin. Pas dasmave apo diçka tjetër, pasi u mërzitën uleshin këtu. Tani edhe këtu është zvogëluar, sepse të rinjtë tashmë po kërkojnë të shkojnë, të ecin në Ohër, Strugë, Dibër. Dhe me këta telefona, ata janë të angazhuar”, shpjegon Nexhipovski.
Jashtë sezonit të kurbetçarëve, jeta në fshat është shumë e qetë, e qetë, pensionere, thotë Nexhipovski. “Përsëri bashkohemi ne që jemi këtu,” thotë ai.
“Kush shkon në punë… përsëri një ditë monotone, gjithçka është e njëjtë, nëse ndonjëherë organizojmë ndonjë futboll të vogël, kjo do të thotë që jemi këtu, në një kafene, duke biseduar…” thotë ai.
Por në gusht është ndryshe dhe çdo ditë fillon shumë herët, shpjegon ai, sepse dasmat janë planifikuar, fillojnë kërkimet e nuseve dhe traditat mbahen që herët në mëngjes.
Procesioni i dasmës nëpër qendrën e fshatit / foto: Radio MOF
Valle për synet / foto: Radio MOF
Kolonat e dasmave mund të shihen edhe gjatë udhëtimit nëpër këtë rajon. Një paradë e dasmorëve, shoqëruar nga makinat pas tyre, ecin drejt pjesës së poshtme të fshatit, duke zënë gjysmën e rrugës. Papritmas të gjithë sytë e kafeneve aty pranë u fiksuan në procesion, dhe pas tyre ngadalë zvarriten makinat, ku në njërën prej tyre, në xhamin e përparmë, janë shënuar emrat Maho dhe Lina, me një zemër midis tyre.
Disa orë më vonë, dhe një bllokadë e plotë, e shkurtër e rrugës. Këtë herë, për t’u hedhur ndonjë valle për synetin e suksesshëm.
Nexhipovski thotë se dasmat e kurbetçinjve dhe banorëve zakonisht mbahen në gusht, në mënyrë që të gjithë të marrin pjesë në festime së bashku.
Siguria financiare është motivi kryesor për “daljen jashtë”
Bujqësia është profesioni kryesor i fshatarëve në Qendër Zhupë, por ka edhe njerëz që punojnë në punë administrative, në komunë, polici, hidrocentralin e Shpiljes dhe fabrikën Knauf në Dibër, tregoni riu Nexhipovski.
“Varet se si janë gjendur”, shton ai.
I pyetur se si do ta përshkruante jetën këtu, ai tha se ishte një vend i qetë, ku për vite me radhë ndihej se shumica e njerëzve shihnin një të ardhme në kurbet.
“Dhe këtu, në 10 vitet e fundit, më shumë se gjysma janë zhvendosur, kështu që rreth 20% nëse kanë mbetur, më shumë të moshuar ose ato familje që janë gjendur për të jetuar këtu. Rrallëherë, shumë më tepër po ulet interesi për bujqësinë, sepse ata kanë nevojë, për shembull, për makineri, punë dhe nuk kanë interes siç kanë të tjerët, dhe për këtë arsye ata po largohen. Për bujqësinë, mund të them se shumica janë ata që punojnë me dele, ata që kanë, që punojnë në sasi të mëdha, vetëm ata kanë mbetur, por edhe ata janë rralluar […] Më shumë misër, një pjesë e vogël e grurit, vetëm kjo, dhe më shumë me bagëti, dhe për shembull, patate, domate, kastravec, por vetëm për nevojat e tyre, jo për shitje. Në pjesën më të madhe, ata punojnë vetëm për nevojat e tyre, jo për shitje apo për mallra. Kjo ndjehet edheprej 10 vjet më parë se sa shitetshin mallrat, dhe sa shiten tani”, shpjegon Nexhipovski.
Bujku me traktor të vogël duke kaluar nëpër qendër të fshatit / foto: Radio MOF
Siguri financiare, por jo sot për nesër, apo për një vit, është ajo që u mungon të rinjve në Qendër Zhupë.
“Së pari, nëse ne jemi të garantuar këtu, pasi me siguri pas 10 vjetësh, nëse kemi një alternativë për ndonjë punë apo ngjashëm, dhe sepse çdo vit pas viti po zvogëlohet (popullsia), nëse kemi ndoshta ndonjë hobi apo diçka, çfarë mund të bëjmë dhe ku t’i shpenzojmë paratë tona, dhe jo vetëm monotoni,” thotë Nedzipovski.
Të gjithë njerëzit që jetojnë në Zupa janë duke pritur për një shans për të dalë jashtë vendit, thotë ai. Ndryshimi më i madh në popullsi, thotë Nedzipovski, ndodhi midis 2015 dhe 2018, kur disa vende evropiane si Gjermania dhe Italia kishin nevojë për fuqi punëtore dhe shumica e popullsisë atëherë “panë një shans për të ikur jashtë vendit”.
“Ata gjithmonë largohen nga një, dy, pesë, por kur kishte kushte për Gjermaninë, për shembull, për të bërë vizë pune, atëherë shkuan le të themi 50 persona ose diçka ngjashëm”, tha ai.
“Nuk jam ende jashtë vendit sepse nuk jam gjendur”.
Popullsia e qytetit është përgjysmuar gjatë 20 viteve të fundit. Nëse në vitin 2002 kishte 6,519 banorë në komunë, numri i tyre tani është 3,720, një rënie prej 43%.
Dallimi më i madh demografik është në moshën e popullsisë, domethënë 62% më pak fëmijë nga 0 deri në 14 vjeç jetojnë në komunë, ose 61% në grupmoshën nga 15 deri në 29 vjeç. Ndërkohë, numri i personave mbi 65 vjeç është rritur me 65%.
Nexhipovski është inxhinier mekanik dhe siguron jetesën e tij duke punuar si profesor i fizikës, kimisë dhe gjermanishtes në mënyrë që të plotësojë kursin prej rreth 20 orësh. Në Qendrën Zhupë, ai thotë se nuk ka ku të punojë, dhe megjithëse ka një punë në Shpilje dhe Knauf, ai thotë se rruga atje është më e gjatë.
“Nuk jam jashtë vendit, sepse ende nuk jam gjendur për jashtë vendit”, tha ai. Ai tha se është i vendosur të largohet nëse do t’i jepej mundësia.
“Unë dua të punoj në profesionin tim, sa për të shkuar në qytete të tjera, do të shkoja në Maqedoni, kështu që studiova në Shkup, por tani kam familjen time, të cilën nuk mund ta marr me vete dhe do të më duhet të jetoj përsëri i ndarë, dhe kjo është arsyeja, sepse një pjesë e madhe e familjes sime është jashtë vendit, kjo është arsyeja pse unë gjithashtu dua të shkoj jashtë vendit, në mënyrë që të jemi më afër”, shpjegon Nedzipovski.
Rreth 150 deri 200 nxënës, sipas Nexhipovskit, studiojnë në shkollën fillore Mustafa Kemal Ataturk, ku mësojnë tre gjuhë: maqedonisht, turqisht dhe shqip. Me trendin e shpërnguljes, bankat në shkollën fillore dhe të mesme në Qendrën Zhupë po zbrazen ngadalë.
Nexhipovski thotë se numri i studentëve ka rënë ndjeshëm për shkak të emigracionit. Kjo bëri që një klasë në klasën e nëntë të mos jetë në gjendje të formohet vitin e kaluar, e cila do të mësohet në maqedonisht. Tani, thotë ai, ka, por maksimumi tre nxënës.
“Unë jap mësim edhe në fshatin Broshticë, ku ka maksimumi 5-6 nxënës për klasë, dhe ata shohin një mundësi jashtë vendit. Në secilën klasë, nga klasa e parë deri në të nëntën, në secilën klasë ka maksimumi 5-6 nxënës. Më shumë shkojnë në klasat turke, mund të takohen deri në 15 nxënës, nga 10 në 15, “thotë Nexhipovski.
Në të njëjtën kohë, ai shton se ka pak më shumë nxënës në gjimnaz, pasi ata vijnë për të mësuar nga shkollat fillore në fshatrat fqinjë, por gjithashtu numri nuk është shumë i lartë.
Shkolla e Mesme „АТА“ në Qendër Zhupë/ foto: Radio MOF
Shkolla Fillore Mustafa Kemal Ataturk në Qendër Zhupë / foto: Radio MOF
“Shumica shkojnë në Strugë, Gostivar, më shumë për shkak të profesionalizmit, ka që shkojnë edhe në Gostivar, një numër i vogël në Shkup, për shkak të arsimit më të mirë, por ka që mbeten edhe këtu, kanë punë, për shembull, kanë studentë, shpresojmë se gjithmonë do të ketë punë,” thotë Nexhipovski.
Oborret e të dy shkollave ishin përgjithësisht të zbrazëta. Në dyert, megjithatë, ende nuk ishin vendosur informacionet zyrtare nga Komisioni Shtetëror i Zgjedhjeve (KSHZ), ku janë vendosur pesë vendvotime për banorët e komunës.
Lidhur me zgjedhjet e fundit lokale, Nexhipovski thotë se “ishte e ditur se nuk do të kishte census”. Por ai shtoi se pritej që numri i votuesve të nevojshëm për të zgjedhur një kryetar komune të “sillej” ose të plotësohej nga votuesit që vinin nga jashtë.
Në atë periudhë ishte edhe kremtimi i festës fetare të Ramazan Bajramit, e cila sipas Nexhipovskit është një nga arsyet pse nuk u arrit regjistrimi, ndërsa tjetra ishte se nuk kishte kushte që punëtorët migrantë të vinin, pa marrë parasysh se çfarë, thotë ai, transporti ishte i organizuar.
“Ne shpresojmë se në gusht, ndoshta, le të themi në një përqindje më të madhe se do të jenë të suksesshëm,” beson profesori i ri.
Sezoni i kurbetçinjve dalëngadalë po përfundon dhe votuesit e regjistruar në komunë kanë një shans të tretë, më 20 gusht, për të mbushur boshllëkun prej 239 votash që vlerësuan regjistrimin e zgjedhjeve të kaluara dhe më në fund dhe zyrtarisht të zgjedhin një kryetar në krye të komunës së tyre.
Martin Kolloski
Infograf: Daniell Evrosimoski
