На средината на ноември 1979 година, култниот бенд „Joy Division“ го објави својот деби сингл „Transmission“, една од највлијателните песни на пост-панк ерата. Со овој сингл, бендот ги одреди контурите на звукот и атмосферата што ќе го обликуваат пост-панкот како музички и културен феномен, оставајќи трага што сè уште и тоа како се чувствува.
Музиката
„Transmission“ веднаш плени со својот минималистички, но емотивно набиен аранжман. Бас линијата на Питер Хук е и мелодична и хипнотичка, создавајќи чувство на неизвесност и вознемиреност. Гитарите на Бернард Самнер се сурови и остри, а тапаните на Стивен Морис пулсираат со механичка прецизност, носејќи го слушателот во ритмичен транс. Над сето тоа, гласот на Иан Кертис доминира – длабок, прониклив, преполн со меланхолија и интензитет.
Продукцијата на Мартин Ханет придонесува за естетиката на песната, претворајќи ја во сингл кој е истовремено стерилен и хуман. Секој инструмент звучи изолирано, но истовремено е дел од органска целина што ја нагласува интимната и урбана клаустрофобија.
Текстот
Текстот на Transmission е како манифест на отуѓената генерација на крајот на 1970-тите. Иан Кертис пее за медиумската култура, изолацијата и човечката желба за комуникација. Со едноставни, но моќни стихови како „Dance, dance, dance to the radio“, песната ги истражува двојните аспекти на технологијата – како средство за поврзување, но и за осамување.
Парадоксалниот повик на Кертис да танцуваме на музиката од радиото станува метафора за обидот да најдеме значење и катарза во свет кој станува се повеќе дехуманизиран.
Наследството
Како деби сингл, „Transmission“ ги најави „Joy Division“ како нешто повеќе од само уште еден бенд во пост-панк сцената – тие беа визионери, создавајќи музика која е лична и универзално релевантна. Синглот го отвори патот за нивниот револуционерен албум „Unknown Pleasures“ и ја постави основата за целокупниот мрачен, атмосферски звук на 1980-тите.
Во свет каде што радио брановите симболизираат и надеж и опресија, „Transmission“ е трајно сведоштво за тоа како „Joy Division“ го канализираа своето време во уметничка форма што и денес одекнува. Песната не само што го дефинираше пост-панкот, туку и потсети дека музиката е медиум преку кој се трансцендираат границите на времето и просторот.
„Transmission“ е повеќе од песна – тоа е повик од празнината, повик што и денес ги допира сите оние кои се чувствуваат како да танцуваат сами, но сепак поврзани преку соничното бранување.
Јане Алтипармаков
