„Movement“, дебитантскиот албум на „New Order“, издаден на 13 ноември 1981 година, е повеќе од почеток на нов бендовски проект – тој е мост помеѓу звукот на „Joy Division“ и музичката иднина на 80-тите. По трагичната смрт на вокалистот Ијан Кертис, останатите членови Бернард Самнер, Питер Хук и Стивен Морис се наоѓаат пред предизвик како и дали воопшто да ја продолжат својата музичка кариера. Со доаѓањето на Гилијан Гилберт, „New Order“ создаваат нова музичка авантура што ќе ја дефинира пост-панк ерата и ќе го отвори патот кон електронската музика и хаус сцената.
„Movement“ е атмосферичен и меланхоличен, преполн со емоции и конфликти што се чувствуваат низ целата музика. Влијанието на „Joy Division“ е приметливо и е присутно во звукот и текстовите – албумот е обоен со темни тонови и рефлектира одредена тежина и тага, како во „Dreams Never End“ и „Truth“. Ритамот е крут и често минималистички, што придонесува за ладниот, индустриски амбиент. Бернард Самнер ја превзема вокалната улога со израз што е несигурен, но искрен и интроспективен, што го надополнува неговиот личен стил на пишување текстови.
Музичката продукција на албумот, под менторството на легендарниот продуцент Мартин Ханет, е клучен аспект. Ханет ги користи просторот и тишината како инструментални елементи, создавајќи чувство на празнина и самотија што делува како продолжение на звукот од Joy Division, но и како почеток на нов пат. Во траките како „ICB“ и „The Him,“ бендот инкорпорира деликатни синтсајзерски тонови што го навестуваат следниот музички чекор на New Order, кога електрониката ќе стане нивна движечка сила.
Еден од највпечатливите аспекти на „Movement“ е спојот на ритамската секција и електрониката. Питер Хук ја користи својата бас-гитара како водечки инструмент, создавајќи уникатен, мелодичен звук што стана препознатлив за бендот. Овој стил во комбинација со електронските експерименти е клучен за нивниот иден звук и важен дел од новиот музички израз што бендот ќе го гради низ годините.
Иако „Movement“ не постигна комерцијален успех во времето на неговото издавање, тој е значаен за својот историски контекст и како сведоштво за еволуцијата на бендот. Албумот е пресек меѓу готското минато и електронската иднина, која ќе кулминира со следните албуми како „Power, Corruption & Lies“ и глобалниот хит „Blue Monday“. Во оваа фаза, „New Order“ уште се бараат себеси, но токму таа автентична потрага по идентитет го прави „Movement“ толку посебен и значаен албум.
„Movement“ е меланхолична, но истовремено храбра колекција на песни што го прикажува и на некој начин го заробува преодниот момент на бендот. Со текот на времето, оваа плоча е препознаена како базичен дел од музичкото наследство на 80-тите и останува инспирација за многу артисти и бендови, потсетувајќи нѐ на моќта на уметноста да израсне и да ја надмине тагата и загубата.
Јане Алтипармаков
