6 август ќе остане важна дата во историјата на пост-револуционерниот Тунис. Овој ден беше избран за најголемите демонстрации против владата во која доминира „умерениот исламист“ и партијата Ennhdha избрана на последните избори во октомври 2011 година. Десетици илјади Тунижани одговорија на повикот. Протестот започна во Бардо(местото каде што е конституирано Собранието) по убиството на Мохамед Брахми, член на секуларната опозиција, на 25 јули, ден кој е националнен празник на Тунис. Тие се интензивираа по убиството на осум туниски војници при заседа на границата меѓу Тунис и Алжир, неколку дена подоцна (на 29 јули), благодарение на жалбата на UGTT- главниот синдикат во земјата.
Видливи беа повеќе транспаренти со кои се бараше оставка од Владата и распуштање на Уставотворното собрание. Во прилог на влошената економската ситуација и бавното изготвувањето на новиот устав, владата беше обвинета за охрабрување на климата на необичената несигурност која владее во Тунис. И покрај првиот политички атентат во февруари 2013 година, владата не презема решителни мерки за подобрување на безбедноста. Наместо тоа, партијата Ennahda не престанува, откако дојде на власт, да ги толерира ситуациите кои ја алармираат јавноста (заминувањето на повеќе Тунижани да се борат во Сирија, протокот на оружје од Либија, радикалните проповедници кои доаѓаат во Тунис …)
Седиштето интервенираше на 6 август следејки ги демонстрациите организирани од страна на владејачката партија три дена претходно. Владејачката партија сакаше да ја покаже силата преку мобилизирање на масите и поигрувањето со изборниот легитимитет. Мобилизацијата, која потсетуваше на изборната мобилизација на партијата кога се споменуваше дека има платени демонстранти исто како што беа платени гласачите преку катарското финансирање на партијата. Во иста насока, партијата веќе организираше сличен настан во знак на поддршка на отфрлениот египетски претседател Мохамед Морси.
Демонстрантите на 6 август со гласни извици изразија благодарност за нивното присуство и нивната намера да продолжат со мобилизирање против владата.
Значи, од една страна или друга, политичката игра сега се чини заглавена во шоуто на сила која ја влоши политичката поделба која сега станува и социјална поделба.
Омар Фасатуи (Тунис)
Во продолжение и оригиналниот текст на англиски јазик.
August 6th,2013 will remain an important date in the history of post-revolutionary Tunisia. The date has indeed been chosen for the largest demonstration against the government dominated by the “moderate Islamist” party Ennhdha in place since the last elections of October 2011. Tens of thousands of Tunisians have answered the call. The protests began in Bardo after the assassination of Mohamed Brahmi, member of the secular opposition on July 25, the day of the Tunisian national holiday. They have intensified after the assassination of eigh Tunisian soldiers in an ambush at the Tunisian-Algerian border occurred a few days later (July 29), thanks to the appeal of the UGTT, the main union in the country.
Several slogans calling for the resignation of the government and the dissolution of the Constituent Assembly were visble. In addition to the economic situation deterioration and a slow in drafting the new constitution, the government is accused of having encouraged a climate of unusual insecurity in Tunisia. Despite the first political assassination in February 2013, the government has not taken any strong position on the security issue. Instead, the party Ennahda has not stopped since coming to power to tolerate situations that have alarmed public opinion (departures of several Tunisian to fight in Syria, the flow of weapons from Libya , radical preachers coming to Tunisia …)
The sit in the August 6 also intervened following a demonstration organized by the ruling party dated August 3rd. The party wanted to show strength by mobilizing masses and playing on electoral legitimacy. The mobilization recalled the electoral mobilization of the party and is affected by the same rumors of paid protesters as paid voters and the Qatari funding of the party. In the same vein, the party had already organized a similar event in support of the discarded Egyptian President Mohamed Morsi.
Demonstrators of August 6 shouted loudly the gratuity of their presence and their intention to continue the mobilization against the government.
So on one side or the other, the political game now seems stuck at the show of force which o aggravate the political division that now become social.
Omar Fassatoui