Со страшна бури, моќни ветрови, аурори, екстремни температури и притисок, Јупитер има многу работи. Сега, вселенскиот телескоп Џејмс Веб на НАСА сними нови снимки од планетата. Набљудувањата на Веб ќе им дадат на научниците уште повеќе индиции за внатрешниот живот на Јупитер, објави НАСА.
„Навистина не очекувавме дека снимките ќе бидат толку доброи да бидам искрен“, рече планетарниот астроном Имке де Патер, почесен професор на Универзитетот во Калифорнија, Беркли. Де Патер ги предводеше набљудувањата на Јупитер со Тиери Фуше, професор на Париската опсерваторија, како дел од меѓународната соработка за Веб-овата програма за наука.
Самата Веб е меѓународна мисија предводена од НАСА со нејзините партнери ESA (Европска вселенска агенција) и CSA (Канадска вселенска агенција). „Навистина е извонредно што можеме да видиме детали за Јупитер заедно со неговите прстени, мали сателити, па дури и галаксии на една слика“, рече таа.
Двете слики доаѓаат од инфрацрвената камера на опсерваторијата (NIRCam), која има три специјализирани инфрацрвени филтри кои прикажуваат детали за планетата. Бидејќи инфрацрвената светлина е невидлива за човечкото око, светлината е мапирана на видливиот спектар. Општо земено, најдолгите бранови должини изгледаат поцрвени, а најкратките се прикажани како повеќе сини. Научниците соработуваа со граѓанскиот научник Џуди Шмит за да ги преведат податоците од Веб во слики.
Во самостојниот поглед на Јупитер, создаден од композит од неколку слики од Веб, аурорите се протегаат на големи височини над северниот и јужниот пол на Јупитер. Аурорите сјаат во филтер кој е мапиран со поцрвени бои, што исто така ја истакнува светлината што се рефлектира од долните облаци и горните маглини. Различен филтер, мапиран на жолти и зелени, покажува магла што се врти околу северниот и јужниот пол. Третиот филтер, мапиран во блуз, ја прикажува светлината што се рефлектира од подлабокиот главен облак.
Големата црвена дамка, познатата бура толку голема што може да ја проголта Земјата, изгледа бела на овие слики, како и другите облаци, бидејќи тие рефлектираат многу сончева светлина.
„Осветленоста овде укажува на голема надморска височина – така што Големата црвена дамка има замаглувања на висока надморска височина, како и екваторијалниот регион“, рече Хајди Хамел, интердисциплинарен научник Веб за набљудување на Сончевиот систем и потпретседател за наука во АУРА. „Бројните светли бели ‘дамки’ и ’енти’ се веројатно многу високи облаци на кондензирани бури. Спротивно на тоа, темните ленти северно од екваторијалниот регион имаат мала облачност.
Во поглед на широко поле, Веб го гледа Јупитер со неговите слаби прстени, кои се милион пати послаби од планетата, и две мали месечини наречени Амалтеа и Адрастеа. Нејасните точки во долната позадина веројатно се галаксии кои го „фотобомбардираат“ овој поглед на Јовијан.
„Оваа една слика ја сумира науката за нашата програма на системот Јупитер, која ја проучува динамиката и хемијата на самиот Јупитер, неговите прстени и неговиот сателитски систем“, рече Фуше. Истражувачите веќе почнаа да ги анализираат податоците од ВЕБ за да добијат нови научни резултати за најголемата планета на нашиот Сончев систем.
